Een mannetje dat het altijd koud had, dat alsmaar door zat te bibberen naast zijn roodgloeiende kachels, besloot op een dag naar de winkel te gaan in de stad. Hij zocht een jas. Hij kocht drie ongelooflijk dikke jassen, maar had het nog steeds koud. Daarom kocht hij een stapel lekker warme dekens en liet er bij de kleermaker nog jassen van maken. Het mannetje ging terug naar huis, maar kon zijn huisje niet meer in! Hij besloot daarom dat de jassen zijn nieuwe huisje zouden worden. Alle mensen bleven verwonderd staan kijken naar dit Mannetje Jas. Tot op een dag een man uit een andere stad hem iets heel bijzonder wilde laten zien. Hij nam Mannetje Jas mee achterop zijn vrachtwagen tot bij een ander jassenhuis: het huis van Vrouwtje Jas. De twee zielsverwanten hadden een heleboel om over te kletsen en al pratend kregen ze het steeds warmer en warmer. Ze ontdeden zich jas voor jas van hun jassenhuis tot ze allebei nog maar twee jassen aanhadden. Niet veel later verhuisde het mannetje al zijn spulletjes naar het huisje van het vrouwtje… De liefde spettert van de pagina's, de ontknoping ligt volledig in de lijn van de verwachting: eind goed, al goed.
Sieb Posthuma is een dubbeltalent: hij schreef en tekende dit verhaal. Je voelt de kou wanneer je een lijkbleek mannetje ziet, dat staat te bibberen naast drie roodgloeiende kachels terwijl een vogel met een blik vol medelijden door het raam naar binnengluurt. Datzelfde lijkbleke mannetje, dat onder zes elektrische dekens, twee warmwaterkruiken en een warmtelamp nog steeds kou heeft, doet de lezer naar adem happen. Heel vertederend om daarna vast te stellen hoe dat witte mannetje een roze blos op zijn wangen heeft wanneer hij het vrouwtje ontmoet. Liefde ontdooit, maakt warm. Dat is wat de lezer bij het dichtslaan van dit boek ook voelt. [Inge Umans] Verberg tekst

Dit moderne sprookje beschrijft een mannetje dat in zijn jassen woont. Wat Mannetje Jas ook doet, hij wordt niet warm. Tot hij een even kouwelijk vrouwtje ontmoet, Vrouwtje Jas: hun liefde verwarmt beiden. Het taalgebruik is verzorgd en bevat humor. De gemiddelde zinslengte is behoorlijk, er zijn veel samengestelde zinnen, waarin vaak causale relaties worden verwoord. Moeilijke woorden en zinnen zijn te begrijpen door de context of illustraties. Illustraties beslaan de hele bladspiegel en versterken de tekst; ze bevatten humor en weinig details. De tekst staat in blokjes van vier tot zeven regels in een vrij kleine schreefletter en is geplaatst in een egaal gedeelte van de illustratie. De achtergrond bestaat voornamelijk uit intense pasteltinten in aquarel. Voor figuren en voorwerpen zijn ingekleurde pentekeningen, collages en inkt op vloeipapier gebruikt. Mensfiguren hebben dunne ledematen. In hun gezichten zijn met een paar lijnen eenvoudige emoties verbeeld. Kinderen en (beroeps)opvoeders zullen veel plezier beleven aan dit boek, dat op verschillende lagen voorgelezen kan worden; rond het thema 'koud' maar ook 'liefde' of 'eenzaamheid'. Een bijzonder geheel. De veelbekroonde auteur/illustrator ontving o.a. een Zilveren (2007) en een Gouden Penseel (2009). Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

Mannetje Jas heeft het altijd koud: warme jassen, heetgestookte kacheltjes, hete thee … niets lijkt te helpen. Op de duur draagt Mannetje Jas zoveel jassen over elkaar dat hij niet meer in zijn huisje kan en nog bibbert hij de hele dag door. Gelukkig komt iemand op het idee om een ontmoeting te regelen met Vrouwtje Jas …
Eenzaamheid en verlangen naar menselijk concact en warmte vormen de centrale thema’s in dit prentenboek. Op een originele maar herkenbare manier worden deze gevoelens aanschouwelijk gemaakt voor kleuters vanaf vier jaar. Zoals het hoort in een geslaagd prentenboek vullen woord en beeld elkaar aan en kunnen ze niet los van elkaar worden gezien. In de tekeningen speelt Posthuma met kleur, vorm en tekentechnieken, wat een fris en levendig resultaat oplevert. Grappig zijn ook de details zoals de kleurrijke elektriciteitssnoeren van de vele elektrische dekens op het bed van Mannetje Jas of de gigantische broedlamp boven dat bed. En natuurlijk is er het kleine vogeltje dat het mannetje trouw volgt op zijn zoektocht naar warmte en dat op het einde van het verhaal blijkbaar ook de liefde vindt.
Het boekje leent zich goed voor individueel lees- en kijkplezier, maar het is goed bijzonder goed bruikbaar in een klassituatie. Het kan niet alleen gebruikt worden om met kleuters rond relaties te werken, maar bijvoorbeeld ook het over kleding, stoffen en patronen te hebben. Posthuma’s springerige figuurtjes met dunne ledematen, zijn gebruik van collagetechnieken en uitvloeiende inktpatronen voor de weergave van kledingstofjes kunnen inspiratie opleveren voor knutsel- en tekenopdrachten.
Mannetje Jas is een vertederend en rijk prentenboek dat de eerste keer werd gepubliceerd in 2006. In 2011 werd het opnieuw gedrukt, misschien wel naar aanleiding van de gelijknamige theatervoorstelling die in dat jaar werd gelanceerd.
Verberg tekst

Een mannetje heeft het altijd koud, zelfs in de zomer, als buiten de zon schijnt. Hij zit steeds in zijn eentje in zijn huisje naast zijn roodgloeiende kachels te bibberen. Bezoek krijgt hij niet, want het is er snikheet. Op een dag heeft het mannetje er genoeg van. Hij trekt naar de stad en koopt drie warme jassen, hij laat de kleermaker er nog een hoop maken en krijgt er nog andere cadeau. Hij trekt ze allemaal over elkaar aan, totdat hij zelfs niet meer in zijn huisje kan. Mannetje Jas wordt een echte bezienswaardigheid. Van heel ver komen de mensen naar hem kijken. Een man heeft hem iets merkwaardigs te tonen, takelt het mannetje op zijn vrachtwagen en stelt hem voor aan Vrouwtje Jas, die hetzelfde probleem heeft als hij. Ze hebben elkaar een heleboel te vertellen. Stilaan krijgen ze het warmer en warmer en kunnen ze de jassen van zich afgooien... Nu hebben ze alleen nog mekaar nodig. Kleurrijk prentenboek met een mooie vormgeving. Het heeft een frisse originele stijl die het verhaal voor zichzelf laat spreken. De prenten zijn erg grappig, zoals die ene waarop je kan zien hoe Mannetje zich warm tracht te houden in bed of die van het jassenhuis waar de rook door de mouwen naar buiten komt. Heel inventief om eenzaamheid en liefde zo beeldend voor te stellen!

Verberg tekst