Omi neemt prinses Arabella mee naar een theatervoorstelling. De prinses is bijzonder onder de indruk van haar eerste voorstelling. Weer thuis vertelt ze niet alleen in geuren en kleuren wat ze gezien heeft, ze steekt ook zelf een voorstelling in elkaar met haar broertje en zusje. 

Bij haar zeventiende boek hoeft deze zwarte prinses wellicht geen introductie meer. Mylo Freeman wekte haar tot leven om meer diversiteit in kinderboeken te brengen. Dat doet ze niet alleen qua kleur, ook een jongetje in een rolstoel maakt deel uit van het theaterpubliek. Ook dit deeltje uit de reeks is simpel qua verhaal. De tekst beschrijft wat je ziet, niet meer dan dat. Tenzij de ietwat eigenaardige mededeling van Arabella aan haar broer en zus dat toneel eigenlijk overal is. De illustraties blinken uit in kleurigheid, maar missen expressie. Dat is des te opvallender op de bladzijde waarop alle emoties die Arabella voelt tijdens de voorstelling beschreven zijn. Van haar gezicht kan je ze nauwelijks aflezen.