In een enkele zin per spread wordt een bijzonder verhaal verteld dat van voren naar achteren en daarna van achteren naar voren gelezen moet worden. Op de heenweg is het een somber verhaal. Een zeeotter en haar kleintje is op zoek naar een nieuwe woonplek. Maar op de rots van de zeeotters waar ze aankomt, is geen plek meer. Ze moet maar ergens anders heen, want ze horen daar niet thuis! Drijvend op een boomstam komen ze bij een vulkanisch eiland terecht, waar het niet veilig voor hen is. Maar waar moeten ze dan heen? Dan wordt de lezer verzocht het verhaal andersom te lezen. Hoe dat afloopt, laat zich raden. Heel knap hoe de zinnetjes beide kanten op heel goed op elkaar aansluiten. Het verhaal is oorspronkelijk in Australië verschenen en vertaald naar het Nederlands. De nieuwe illustraties zijn van Merel Eyckerman. Elke spread bevat een aansprekende potloodtekening die is ingekleurd in zachte tinten. De ottertjes hebben aandoenlijke grote ogen. Mooi en aansprekend verhaal over vluchtelingen dat heel actueel is. Voorlezen vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

Een groep otters houdt de wacht op hun rots in het water. Als strijdvaardige otters verdedigen ze hun plek met man en macht. De otters zien er heel ongastvrij uit. Wanneer twee otters, een mama met haar baby, in de buurt komen en een plaats zoeken om te rusten, worden ze niet toegelaten. De mama met haar baby wordt weggejaagd. Er is immers geen plaats. Niemand anders hoort thuis op hun rots. Op het einde van het verhaal krijg je als lezer echter de boodschap om het boek van achter naar voor te lezen. Het wordt een totaal ander verhaal. Een moeder is samen met haar kind op de vlucht. Ze wordt verwelkomd door onbekende otters.

Naargelang de manier waarop je dit boek leest, kent het verhaal twee kanten: een positieve en een negatieve. De zinnen zijn heel kort. Dat is noodzakelijk om het verhaal in omgekeerde volgorde te kunnen lezen. Het idee is origineel, maar niet gemakkelijk om goed uit te werken. Ik vind het persoonlijk geen heel aangenaam boek om voor te lezen. De tekst voelt geforceerd aan. Je voelt de emotie niet bij de otters die worden afgewezen. Dat is ook moeilijk te realiseren omdat het omgekeerde verhaal blijheid veroorzaakt. Je raakt niet echt in de juiste sfeer. In elke zin is er één woord groter en schuingedrukt. Dat woord benadrukt de boodschap van de zin. Het thema van vluchteling is actueel en kan leiden tot een gesprek maar de uitwerking stelt eerder teleur.

Verberg tekst