Stel je voor: een land zonder al ons gepraat, gebabbel, gewauwel, geroep, gefluister, geschreeuw! Het bestaat in de wereld van Agnès de Lestrade. In het vreemde land dat zij creëert, worden woorden gemaakt in de grote woordfabriek. Spreken kost hier handenvol geld. Wie zich geen woorden kan veroorloven, kan maar hopen dat hij ze vindt tussen het afval van de rijken. Of dat hij geluk heeft bij de jaarlijkse woordkoopjes. Florian had tot nog toe weinig geluk. En straks verjaart de mooie Siebelle, het meisje aan wie hij zo graag zoveel zeggen zou ... In dit sprookjesachtige stille land wordt ondanks alles zo immens veel gezegd dat het hartverwarmend is. De gedachte aan een wereld waarin je elk woord moet wegen, zou ons, kletscultuurmensen, tot waanzin drijven. Maar Florian weet beter. En wie weet, Agnès de Lestrade ook. Zij ruilde enkele jaren terug de drukte van Bordeaux voor een huisje op het Franse platteland. Deze omgeving geeft haar blijkbaar veel inspiratie: sinds haar debuut in 2003 publiceerde ze al zo’n vijftigtal boeken, zowel kinder- als jeugdliteratuur. Vorig jaar nog verscheen 'De dromen van Boeba' (uigeverij Lannoo) bij ons. Met 'Het land van de grote woordfabriek' zet ze nog een pareltje op haar palmares. Dat dit boek zo’n innemend kleinood is, is zonder twijfel ook de verdienste van illustratrice Valeria Docampo. In plaats van te kiezen voor een grijs grauw land, laat deze jonge Argentijnse je in geduldige zachte bruintinten de stilte voelen. Je ontdekt een land waar hoop en liefde in dieprood en oranje het leven kleur geven. Bladzij na bladzij nemen ronde lijnen de overhand: alsof niet alleen de woorden, maar het hele verhaal gedragen wordt door de wind, zachtjes fladderend naar een warm einde toe. Wie zo kan tekenen, heeft inderdaad geen woorden nodig. Dit boekje is een heerlijkheid voor alle kinderen die dagelijks woordjes leren lezen en schrijven, die leren hoe rijk taal je maakt maar weten hoe weinig je er soms van nodig hebt. Dit boek is eigenlijk een heerlijkheid voor ieder van ons.